Don en Marijke
Mijn eerste ervaring met Marijke deed ik op in 1998. Ik nam contact met haar op ivm een peesblessuure van Don Rico, mijn (toen) 10 jarige ruin. Ik kwam met haar in aanraking nadat iemand bij mij op stal haar pony met artrose door Marijke had laten behandelen. Ik was erg geïnteresseerd in haar werk en besloot haar ook te bellen.
Haar eerste bezoek maakte op mij en mijn moeder heel veel indruk. Zo kon ze bijvoorbeeld. precies vertellen hoe onze tuin eruitzag. Dit aan de hand van wat Don haar liet zien, want ze was nog nooit bij ons thuis geweest. Ook vertelde ze over mijn rijvakantie met Don over het strand en in de duinen. Marijke kon precies vertellen hoe de boten en de opslagcontainers voor de zeilen eruitzagen. Zo kwamen er nog meer verhalen uit Don waarover ik Marijke nog nooit had verteld en we waren echt verbijsterd!
Don bleek vooral lichamelijke klachten te hebben die zijn oorsprong hadden bij de nieren. Don had op dat moment slecht functionerende nieren en een lever die het niet aankon, waardoor Don veel afvalstoffen ophoopte. Dit ging natuurlijk ook naar de slecht doorbloedde benen/pezen toe, waardoor hij gevoeliger was voor een blessure daar.
Daarnaast produceerde hij teveel adrenaline, wat niet goed genoeg werd afgevoerd, waardoor Don nogal gestresst was. Hierdoor begon hij haaruitval te krijgen. En tijdens het rijden was dit te merken doordat hij ergens van schrok waar hij al 10 keer eerder zonder problemen was langsgereden. Ook met rijden kon je merken dat er iets niet goed zat. Zo kreeg je Don niet achterwaarts als je erop zat. Ook mijn instructeur niet. Wat bleek, door de pijn in zijn nierstreek kon hij zijn rug niet rond maken en deed het gewoon te pijn om achteruit te gaan. Ook drukte hij tijdens het rijden zijn rug weg. Door het wegdrukken van zijn rug kreeg hij weer last van zijn buik.
Marijke begon met behandelen en je zag Don tot rust komen. Na ruim een uur was ze klaar (met de eerste behandeling) en kreeg ik medicijnen voor zijn nieren en algehele conditie.
Na die eerste behandeling merkte ik lichamelijk nog niet veel verbetering aan Don, maar hij was wel rustiger geworden en hij had meer aandacht voor mij. Na iedere behandeling zag je Don beter in zijn vel gaan zitten. Na de 4e behandeling kon ik lichamelijk veel vooruitgang zien. Hij was veel makkelijker tijdens het rijden en had er ook meer plezier in.
In september 2001 liep Don in het bos een ernstige blessure op. Hij trapte tijdens de galop een tak omhoog die van de achterkant schuin omhoog de koker in schoot. Wat leek op een snee van 3 cm, bleek een gat van 12 cm diep te zijn. Don ging naar een kliniek, maar bij daar hadden ze geen mogelijkheid voor operaties.
Na een week daar zonder enige verbetering besloot ik om Don naar de kliniek in Lienden/Kesteren te brengen. De eerstvolgende dag na aankomst werd hij geopereerd en bleek er een abces in zijn buikholte te zitten ter grote van een handbal! De operatie verliep succesvol en Don kreeg drains in zijn koker om het vocht af te voeren, maar de dag erna had Don Einschuß (bloedvergiftiging) in zijn rechterachterbeen. Hierdoor had hij een olifantspoot, die zo zeer deed dat hij absoluut geen stap kon verzetten. Hij kon niet eens naar zijn drinkbak. De dierenartsen waren hier erg van geschrokken en gaven hem een flinke dosis antibiotica. Weer een dag later vonden ze Don liggend in de stal en wisten ze niet of hij het zou redden.
Ik had direct na het ongeluk natuurlijk al contact opgenomen met Marijke en ook nu belde ik haar voor hulp. Ze ging Don direct via de foto behandelen en ik kreeg een flesje Traumakey voor Don. De dierenartsen vonden het goed dat ik het aan Don gaf (gelukkig maar!). Na twee dagen was er een duidelijke verbetering al wilde Don alleen maar eten als ik er was en ik kon maar 1 keer per dag.
Na twee weken mocht Don naar huis. Hij zou direct door gaan naar Marijke voor de herstelperiode. De trailer was al onderweg om hem te halen toen Don weer geen stap kon zetten. Wat bleek, in het been waar hij bloedvergiftiging had, had zich nu een abces gevormd. Don moest weer blijven. Die middag heeft de dierenarts het abces geopend en er kwam een halve emmer met pus en troep uit. Het vlees rond de snee stierf af en er ontstond een gat met een doorsnede van 5 cm. Deze werd 2 à 3 keer per dag helemaal schoon gespoten. Na weer een week mocht Don echt naar huis. Op naar Marijke dus!
Don heeft daar een maand gestaan om te herstellen en ik kreeg een super gezond en vrolijk paard terug in december van dat jaar. Ik ging natuurlijk iedere week bij Don op ziekenbezoek en ik zag hem beter worden. Ondanks het gat net onder zijn lies, huppelde hij vrolijk door de buitenbak.
Na een maand kon Don weer naar huis en gingen we op de terugweg langs de kliniek voor controle. De dierenartsen stonden versteld van de mooie en snelle genezing. Dat hadden ze niet verwacht!
Sinds die tijd is Don super gezond en het lijkt alsof hij nu nog meer geniet van de bosritten. Ook komt hij voor het eerst in de 8 jaar dat ik hem heb naar mij toe in de wei als ik hem roep. Voor het ongeluk deed hij dat dus echt nooit. Ik kan echt zeggen dat mijn paard er nu jonger uitziet en gezonder is dan 8 jaar terug. En daar heeft Marijke een hele grote rol in gespeeld!
